Padaczka - przyczyny, objawy, diagnoza i leczenie
Padaczka - schorzenie charakteryzujące się powtarzającymi się (więcej niż dwoma) napadami padaczkowymi, nie wywołane żadnymi natychmiastowo określonymi przyczynami. Padaczkowy - kliniczną manifestacją nienormalnym i nadmiernym rozładowaniem neuronów w mózgu, powodując nagły nieustalonych zjawisk patologicznych (sensorycznej, silnik, umysłowego, wegetatywne objawy, zmiany świadomości). Należy pamiętać, że niektóre wywołało lub wywołane przez różne przyczyny (guz mózgu, uraz głowy), drgawki padaczkowe nie wskazują na obecność u pacjenta z padaczką.
Padaczka
guza mózgu, TBI) napady padaczkowe nie wskazują na pacjenta cierpiącego na epilepsję.
uogólniona epilepsja. Napady padaczki częściowe dzielą się na: proste (bez zaburzeń świadomości) - z silnikiem, somatosensorycznych, autonomicznym i objawów psychicznych i kompleksu - towarzyszą zaburzenia świadomości. Napady pierwotnie uogólnione występują z udziałem obu półkul mózgu w procesie patologicznym. Rodzaje ogólnych: mioklonicznych drgawek klonicznych napadów nieświadomości, atypowe napady nieświadomości, tonik, toniczno-klonicznych atoniczne.
Nie niesklasyfikowane napady padaczkowe - nie pasują do żadnej z powyższych typów ataków, a także niektórych noworodkowych napadów (żucie ruchy rytmiczne ruchy gałek ocznych). Przewidziano również powtórzone drgawki (sprowokowany, cykliczną losowo) i przedłużonym drgawki (stan padaczkowy).
uraz czaszkowo-mózgowy, udar krwotoczny lub niedokrwienny, itp.).
Istnieje kilka głównych rodzajów aury, które poprzedza złożony atak częściowej epilepsji - wegetatywny, motoryczny, psychiczny, mowy i zmysłowy. Do najczęstszych objawów padaczki obejmują: nudności, osłabienie, zawroty głowy, uczucie zwężenia w gardle, uczucie drętwienia języka i warg, ból w klatce piersiowej, senność, dźwięków i /lub szum w uszach, węchowe paroksyzmy, uczucie guzek w gardle, itp dodatkowo. Co więcej, złożonym napadom częściowym towarzyszą w większości przypadków ruchy automatyczne, które wydają się niewystarczające. W takich przypadkach kontakt z pacjentem jest trudny lub niemożliwy.
Wtórny uogólniony atak zaczyna się z reguły nagle. Po kilku sekundach, w których trwa aura (każdy pacjent ma unikalny kurs aury), pacjent traci przytomność i upada. Upadkowi towarzyszy rodzaj krzyku, który jest spowodowany skurczem głośni i konwulsyjnym skurczem mięśni klatki piersiowej. Następnie nadchodzi faza toniczna napadu padaczki, nazywana tak przez rodzaj napadów. Toniczno drgawki - tułowia i kończyn, są przyciągane w stanie znacznego naprężenia, głowica odchyla i /lub obraca się na stronie przeciwnej do ostrości uszkodzeń, oddychanie jest opóźnione, obrzęk żyły w szyjce, twarz blednie o powolnej postępującej sinica szczęka szczelnie zaciśnięte. Czas trwania fazy tonicznej ataku wynosi od 15 do 20 sekund. Potem przychodzi faza kloniczne padaczkowy towarzyszy klonicznych (głośny, świszczący oddech, piana jamy ustnej). Faza kloniczna trwa od 2 do 3 minut. Częstość napadów stopniowo zmniejsza się, a następnie pełnej relaksacji mięśni, gdy pacjent nie reaguje na bodźce, rozszerzone źrenice, ich reakcja na światło jest nieobecny, ochronne i odruchy nie są nazywane.
Najbardziej powszechne rodzaje pierwotnych napadów uogólnionych, charakteryzujące się udział w patologicznych proces obu półkulach mózgu - napadów toniczno-klonicznych i napadów nieświadomości. Ostatnie są częstsze u dzieci i charakteryzuje się nagłym krótkoterminowej (do 10 sekund), zatrzymać aktywność dziecka (gry, rozmowy), dziecko umiera, nie ma odpowiedzi na to wyzwanie, a po kilku sekundach kontynuował działalność przerwało. Pacjenci nie zdają sobie sprawy i nie pamiętają drgawek. Częstotliwość nieobecności może sięgać kilkudziesięciu dziennie.
EEG i neuroobrazowanie (MRI i CT mózgu). Jest to konieczne, aby określić obecność lub brak drgawek przez historię, badanie kliniczne danego pacjenta, wyniki badań laboratoryjnych i instrumentalne, a także do rozróżniania ataków padaczkowych i inne; określić rodzaj napadów padaczkowych i postaci padaczki. Aby zapoznać pacjenta z zaleceniami dotyczącymi reżimu, należy ocenić potrzebę leczenia farmakologicznego, jego charakter i prawdopodobieństwo leczenia chirurgicznego. Pomimo faktu, że rozpoznanie padaczki opiera się przede wszystkim na danych klinicznych, należy pamiętać, że w przypadku braku klinicznych objawów padaczki, diagnoza nie może być wykonana, nawet jeśli nie zostanie wykryty na aktywność padaczkowe w EEG EEG.
Rozpoznanie epilepsji wykonywane jest przez neurologów i epileptologów. Główną metodą badania pacjentów z epilepsją jest EEG, który nie ma przeciwwskazań. EEG jest przeprowadzany u wszystkich pacjentów bez wyjątku w celu wykrycia aktywności epileptycznej. Najczęściej takie zmiany aktywności obserwowano napady jak fale, ostre kolce (piki) kompleksy „szczyt - slow wave”, „ostre fali - slow wave”. Nowoczesne metody komputerowej analizy EEG pozwalają na określenie lokalizacji patologicznej aktywności bioelektrycznej. W EEG podczas ataku, w większości przypadków epilepsja jest rejestrowana w okresie międzykręgowym EEG, normalna u 50% pacjentów. Na EEG w połączeniu z testami funkcjonalnymi (fotostymulacja, hiperwentylacja), zmiany ujawniają się w większości przypadków. Należy podkreślić, że brak aktywności padaczkowego w EEG (za pomocą testów funkcjonalnych lub nie), lecz nie wyklucza obecności padaczki. W takich przypadkach przeprowadza się drugie badanie lub monitorowanie wideo wykonanego EEG.
W diagnostyce padaczki wśród najcenniejszych metod badawczych neuroobrazowania jest MRI mózgu, pokazując gospodarstwo do wszystkich pacjentów z miejscowym początku wystąpienia napadu padaczkowego. MRI może wykryć choroby, które dotknęły provotsirovanny ataki znaków (tętniak, guz) lub czynników etiologicznych padaczki skroniowej (środkowy rozsiane). Pacjenci z rozpoznaniem padaczki farmakorezistetnaya „” w związku z późniejszym dostarczeniem do leczenia chirurgicznego również przeprowadzić MRI w celu określenia lokalizacji OUN. W niektórych przypadkach (pacjenci w podeszłym wieku) potrzebne są dodatkowe badania: biochemiczne badanie krwi, badanie dna oka, EKG.
Padaczka należy odróżnić od innych non-padaczkowe napadowe stany natury (omdlenia, napady psychogennych, autonomiczne kryzysowych).
leczenie operacyjne. ocena przedoperacyjna powinna zawierać zapis wideo-EEG napadów, aby uzyskać wiarygodne dane dotyczące lokalizacji, anatomii i charakteru rozprzestrzeniania strefy padaczkogennej (MRI). Na podstawie powyższych badań określonej operacji znaków: chirurgiczne usunięcie padaczkogennej tkance mózgowej (korowe topetomiya, Lobektomia, hemisferektomia, multilobektomiya); operacja selektywna (amygdalo-hipokampektomia z epilepsją temporalną); kallozotomia i funkcjonalna interferencja stereotaktyczna; stymulacja błędna.
Istnieją ścisłe wskazania do każdej z powyższych procedur chirurgicznych. Ich realizacja jest możliwa jedynie w specjalistycznych klinikach neurochirurgicznych posiadania odpowiedniej technologii, a także z udziałem wysoko wykwalifikowanych specjalistów (neurochirurgów, neuroradiologii, neuropsychologii, neurofizjologii, i inne.)
zaburzenia psychiczne towarzyszące padaczce są często nieuzasadnione. Zdecydowana większość pacjentów otrzymujących odpowiednie leczenie prowadzi normalny tryb życia bez ataków.
Zapobieganie epilepsji
Zapobieganie padaczka przewiduje ewentualnego zapobiegania urazom mózgu, zatrucia i chorób zakaźnych, zapobiegania możliwych małżeństw między pacjentów z padaczką, odpowiednie obniżenie temperatury u dzieci w celu zapobiegania gorączkę, którego konsekwencje mogą być padaczka.